Nie wierząc łzom

 

Nie wierząc łzom

świat trzęsie się
jak galaretka ze świńskich nóżek

obywatele
nie wierząc łzom
stworzyli nowego boga
na swoje podobieństwo

wódkę z blaszanego kubka piją
mówią że taki człowieczy los
łgają że krwawi ich słowiańska dusza

nieprawda
skurwiła się ta ich rosyjska dusza
ubrana w paradny strój
obnosi się nowobogacko

w dymie gęstym jak zimowa mgła
zostawią zburzone miasta
krwawe strzępy rozerwanych ciał
wdeptane gąsienicami czołgów w rozmarzającą
pierwszym wiosennym słońcem ziemię

za chwilę wyparuje ostatnia kropla krwi
w podmuchu gorącego wiatru
nie będzie komu płakać

nikt już za sobą nie zamknie drzwi
zostanie uchylone okno

zmiesza się nagle gwiezdny pył
z sabaczą juchą wrogów
a sprawiedliwych krew zastygnie
jak atrament na kartce
niespisanego testamentu


Wiesław Fałkowski, HH, 26 marca 2022

Україна

 Україна

dzisiaj

jedynie twoje zaplakane oczy mnie martwią

byłaś przecież taka szczęśliwa

czy coś się zmieniło

Brzeginka upadła 

opadły skrzydła Archanioła

wzburzyło się morze

spłonęła ikona

idź

nie ogladaj się za siebie

tak będzie najlepiej dla naszej miłości

ja zostanę tutaj jeszcze jakiś czas

przeżegnaj naszego syna

opowiesz mu kiedyś

jak dorośnie 

że jego ojciec nie był

ani głupcem ani bohaterem

dali mu karabin

ale on próbował

do ostatniej kropli krwi

napisać ikonę

złotą cyrylicą

w obu językach które znał

дружба

мир

свобода

любов

spłonęła ikona

a chwilę potem moskiewski czołg

na ruinach Kijowa

Wiesław Fałkowski, HH, 02-03-2022