falko |
przystanek chwilowy
tymczasowy przystanek kolejowy
bez siódmego peronu
bez toru dwudziestego
stąd odjeżdża ostatni pociąg donikąd
zapowiadany bezgłośnie
przez przypadkowych uczestników
wędrówki w poszukiwaniu
nieodgadnionego
bez siódmego peronu
bez toru dwudziestego
stąd odjeżdża ostatni pociąg donikąd
zapowiadany bezgłośnie
przez przypadkowych uczestników
wędrówki w poszukiwaniu
nieodgadnionego
podróżni zrezygnowani
wojna dobiega końca
nadzieja na jutro
zmarła wczoraj
dzisiaj odjechać można
na drugi koniec tęczy
powstałej z załamania biegnących
równolegle promieni światła i marzeń
w maleńkiej kropli wyobraźni
spadającej ukradkiem
krwawą łzą
na wykrochmalony kołnierzyk
nieskazitelnie białej koszuli
wojna dobiega końca
nadzieja na jutro
zmarła wczoraj
dzisiaj odjechać można
na drugi koniec tęczy
powstałej z załamania biegnących
równolegle promieni światła i marzeń
w maleńkiej kropli wyobraźni
spadającej ukradkiem
krwawą łzą
na wykrochmalony kołnierzyk
nieskazitelnie białej koszuli
pozostaje szukać
dobra piękna znaków
w przyrodzie
ludzkiej myśli i sztuce
dobra piękna znaków
w przyrodzie
ludzkiej myśli i sztuce
rodzi się nadzieja
Wiesław falko Fałkowski, 2016
Marek Aureliusz - “Życie - to wojna i przystanek chwilowy w podróży, wspomnieniem pośmiertnym - zapomnienie. Cóż więc może posłużyć za ostoję? Tylko jedno: filozofia.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz