sobota, 10 grudnia 2016

przystanek chwilowy

falko

przystanek chwilowy

tymczasowy przystanek kolejowy
bez siódmego peronu
bez toru dwudziestego
stąd odjeżdża ostatni pociąg donikąd
zapowiadany bezgłośnie
przez przypadkowych uczestników
wędrówki w poszukiwaniu
nieodgadnionego

podróżni zrezygnowani
wojna dobiega końca
nadzieja na jutro
zmarła wczoraj
dzisiaj odjechać można
na drugi koniec tęczy
powstałej z załamania biegnących
równolegle promieni światła i marzeń
w maleńkiej kropli wyobraźni
spadającej ukradkiem
krwawą łzą
na wykrochmalony kołnierzyk
nieskazitelnie białej koszuli

pozostaje szukać
dobra piękna znaków
w przyrodzie
ludzkiej myśli i sztuce

rodzi się nadzieja

Wiesław falko Fałkowski, 2016

Marek Aureliusz - “Życie - to wojna i przystanek chwilowy w podróży, wspomnieniem pośmiertnym - zapomnienie. Cóż więc może posłużyć za ostoję? Tylko jedno: filozofia.”

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Kiedy poeta nienawidzi siebie za radość z widoku martwych wrogów

  Kiedy poeta nienawidzi siebie za radość z widoku martwych wrogów ty wiesz jak ja siebie teraz nienawidzę za tę radość na widok zabijania  ...