Dzienniczek Dziewiąty dzień wiosny – 9 ½ Days

falko

Dzienniczek

Dziewiąty dzień wiosny – 9 ½ Days

wieje

prababka mówiła

że tak wieje

kiedy się diabeł w starej stodole wiesza

późnym popołudniem

biegnę do jedynego

otwartego w pobliżu sklepu

po chleb masło i ulubione chardonnay

był papier toaletowy

nie kupiłem

droższy od wina

a można się obyć

na chodnikach tylko zgęziałe gołębie

szukają niewiadomo czego

wyglądają jakby dopadła je ptasia grypa

wiatr zwiewa ostatnie okruchy

wróciłem bezpiecznie do domu

wieje dziewięć i pół

w skali beauforta

nikt mnie nie zastrzelił

może jest dla nas jeszcze nadzieja

Wiesław Fałkowski, HH, 29 marca 2020

Dzienniczek Dziewiąty dzień wiosny – I tylko psów mi żal

foto: Alexander Zemlianichenko, AP Photo

Dzienniczek

Dziewiąty dzień wiosny – I tylko psów mi żal

w nocy padało

puste ulice

asfalt lśni wilgocią

a deszczowe chmyry zawstydzone

szybko uciekają na zachód

obudził mnie powtarzający się sygnał

przychodzących wiadomości

(dzięki tej funkcji wiem kiedy budzi się ludzkość)

zapomniałem o zmianie czasu

czy to ma dzisiaj znaczenie

nie trzeba wstawać do pracy

czas zaczyna rządzić się po swojemu

(dlatego zgubiłem dwa kolejne dni wiosny)

policja w moim miasteczku

żali się miejscowym mediom

zwiększa się lawinowo

liczba zawiadomień o przestępstwach

ukarali mandatem jednego pana

(doniosła na niego sąsiadka)

uprawiał jogging dwa razy dziennie

mimo próśb i zaleceń

samego pana premiera rządu

by uaktywniać się fizycznie tylko raz

najlepiej samodzielnie

wyjatkowo we dwoje

(chyba że z rodziną)

współczuję tutejszym psom

muszą się powstrzymywać

premierem rządu jest teraz

potargany blondyn

który sprawił że mieszkam nadal

w zjednoczonym królestwie

a nie przebywam już

w zjednoczonej europie

(taka zagadka geograficzna)

ma te same inicjały

(nawet imię to samo)

co były przywódca bratniego nam kiedyś narodu

zapamiętany z tego że wdrapał się na czołg

i zdusił w zarodku pucz twardogłowych komunistów

ulice szybko wysychają

świeci słońce

zapowiada się piękna wiosenna niedziela

i tylko żal mi tutejszych psów

(na spacer mogę wychodzić tylko raz dziennie

i nie wolno im szczekać na polityków)

Wiesław Fałkowski, HH, 29 marca 2020

Dzienniczek, Szósty dzień wiosny – Trwoga, idź do Boga

foto: Nuremberg, Fürst: 1656

Dzienniczek

Szósty dzień wiosny – Trwoga, idź do Boga

chciałbym napisać że

deszcz

ale nic z tego

nadal słońce świeci

kwiaty kwitną na miejskich trawnikach

śniłem że mam test pozytywny

w tym moim śnie niewybrednym

przyszła siostra

pielęgniarka znaczy

bo siostry nigdy nie mialem

panie szanowny do szpitala proszę

jesteś pan zarażony

nie zdziwiło mnie wcale

że mówi do mnie po polsku

wszak tutaj w każdym sklepie

aptece restauracji przychodni szpitalu

jest Gosia Basia Zosia Agnieszka

która mówi w moim ojczystym języku

albo przynajmniej

my grandfather is Polish

a ty mnie panie chroń od takiego złego

ja wiem

nie modliłem się dotąd dostatecznie gorliwie

ale przecież chrzest otrzymałem

dzieci swoje ochrzciłem

jesteśmy zatem w tej samej drużynie

ochroń mnie panie

jeśli z jakiegoś powodu

nie możesz chronić mnie od choroby

to ochroń mnie panie

chociaż od tej

beznadziejnej nudy

i ludzkiej głupoty

a na trawnikach rozkwitają

żonkile i stokrotki

Wiesław Fałkowski, HH, 26 marca 2020

Dzienniczek, Piąty dzień wiosny – "They shoot horses, don't they?"

Franciszek Starowieyski, Pejzaż z całą ludzkością

Dzienniczek

Piąty dzień wiosny – "They shoot horses, don't they?"

obudziłem się biedniejszy

o jeden nienapisany wiersz

nienamalowany obraz

niezaśpiewaną piosenkę

o jedną noc i jeden dzień

wiosenny przymrozek

pozostawił po sobie szron na zielonej trawie

rano jeszcze przez jakiś czas

posiwiałe źdźbła błyszczały

w promieniach wschodzącego słońca

spokojnie

świat jeszcze istnieje

sprawdziłem ranking

globalny maraton trwa

w igrzyskach śmierci Hiszpania i Chiny

przed nimi tylko Włochy

dla pojednania olimpiada strachu

danse macabre test szybkości umierania

upadłe anioły dobija się

za parawanem niespełnionych marzeń

"they shoot horses don't they?"

spokojnie

jesteśmy w czołówce

w nocy był mróz i pozostawił po sobie szron

obudziłem się biedniejszy

Wiesław Fałkowski, HH, 25 marca 2020

Dzienniczek, Czwarty dzień wiosny – You must stay at home

falko

Dzienniczek

Czwarty dzień wiosny – You must stay at home

czwartego dnia wiosny

zaczęło mi brakować angielskiej pogody

słońce świeci opętańczo

na niebie ani jednej chmurki

angielska pogoda – czytaj drobny deszcz

przenikający do samego jądra wszystko na co pada

nastraja melancholijnie żeby nie powiedzieć depresyjnie

tymczasem świeci nadal słońce

nic sobie nie robiąc z mojej tęsknoty za deszczem

dostałem esemesa

New rules in force now:

you must stay at home.

jestem w grupie podwyższonego ryzyka

boję się śmierci

no może nie aż tak

sama śmierć mnie nie przeraża

kiedyś przecież trzeba odejść

przyczyna zdaje się być drugorzędna

boję się raczej myślenia o umieraniu

rozpamiętywania nieuchronności

i upajania sie strachem

mam to w dupie

idę do miasta

główna ulica miasteczka jest pusta

nieliczni przechodnie

przemykają chyłkiem

jakby z poczuciem winy że

idąc do pobliskiego sklepu po chleb

przyczyniają się do rozprzestrzeniania zarazy

patrzę na manekiny stojące nieruchomo

w oknach pozamykanych sklepów

one boją się śmierci najbardziej

kiedy jest się nieruchomym

kiedy się stoi

kiedy się jest zamkniętym

strach zawłaszcza umysł

i obezwładnia

przyspieszam kroku

idę przed siebie

nie zatrzymuję się

ale nie uciekam

Wiesław Fałkowski, HH, 24 marca 2020

Dzienniczek, Trzeci dzień wiosny – Łabędź polski

falko

Dzienniczek

Trzeci dzień wiosny – Łabędź polski

już drugi dzień świeci słońce

jakby na przekór

demonstracyjnie obwieszczając

nadejście wiosny ze wszystkimi jej atrybutami

po zachodniej stronie River Gade

na nieskoszonych trawnikach

kwitną żółte żonkile i różowe hiacynty

na wschodnim brzegu

kilka metrów od asfaltowej jezdni

para łabędzi zakłada gniazdo

ona i on niespiesznie

spokojnie i dostojnie

znoszą źdźbło do źdźbła

gałązka do gałązki

z wielką starannością

budują dom

w maju wyklują się szare pisklęta

jedno będzie białe

bo w matce płynie krew

polskiego łabędzia

tej wiosny w miasteczku nad River Gade

życie mieszkańców przecieka między palcami

czas niespodziewanie zwolnił

pulsuje zawraca i uchodzi

Wiesław Fałkowski, HH, 23 marca 2020