Paciorki

falko

Paciorki

kolorowe
w samym rogu starannie zamiecionej izby
błyskają w szczelinach
drewnianej podłogi szarym mydłem szorowanej

jak koraliki rozsypanego przed laty różańca
jak łzy ukryte przed złym
by ich nie dostrzegł nie wyśmiewał

zły widzi więcej niż chciałby ten
co łzy ukryć próbuje
nie zbieraj w pośpiechu
nie nadążysz

nie sposób
nanizać na powrót na jedwabną nić
ani łez ani kropli rosy
ani blasku tysiąca księżyców

nie wiem kiedy popełniłem grzech
upadając poczułem jedynie delikatne muśnięcie
wyzywają mnie teraz
a ja chciałem tylko przez chwilę
jaśniej świecić od słońca

lśnię jeszcze czasami
okruchami potłuczonego szkła
w szczelinach sosnowej podłogi
w rogu mrocznej izby

taka opowieść
kiedy słońce jeszcze poniżej horyzontu
śpiew ptaków i blask na niebie

być może wstanie dzień

Wiesław Fałkowski, HH, 28 maja 2020

Rozmowy z Królikiem – “Skin in the game”

falko

Rozmowy z Królikiem – “Skin in the game”

rozmowa jedenasta

Królik dzisiaj zamyślony taki.

Nie zjadł śniadania, wypił tylko wodę.

– Oj, coś się dzieje w tej króliczej głowie.

Znam go dobrze – mieszkamy długo razem.

Wiem, Królika zaprzątają myśli,

nurtują trudne sprawy.

– Czy wiesz, że kiedyś, w dawnym Babilonie,

kiedy dom się na głowę gospodarza walił,

budowniczego, zazwyczaj, na smierć skazywali?

Zmieniły się czasy.

Dzisiaj za funt kłaków sprzedawane dusze,

narkotykiem karmione niespokojne dzieci,

niezdziwione wcale, że grunt pod nogami tak łatwo się pali.

Gangsterom politycy wypłacają premie,

drukują pieniądze, nie ponoszą kary:

bankierom nie ścina się głów przed bankami.

A ty żyj zdrowo:

uważaj na tłuszcze i węglowodany.

Wycofaj się i czekaj.

Cywilizacje niech giną, głupcy żyją dalej.

– Ma rację Królik –

przestanę czytać nic niewarte wiersze.

Zacznę popijać wodą białko i sałatę,

Nie wiem tylko, czy potem zasnę,

nękany obawą, że po drugiej stronie

miejsca dla mnie nie ma.

Wiesław Fałkowski, HH, 25 maja 2020

Salto mortale

falko

Salto mortale

czy wiedziałaś

czy spodziewałaś się tego

że cały świat wokół nas

całe życie

miłość

to była fałszywa melodia

grana potajemnie

na jakimś egzotycznym instrumencie

czy ty wiedziałaś

że to było kłamstwo

edytuj albo usuń

nie da się w tym przypadku

zastosować

jeszcze przez ułamek

będą struny dźwięczne

wiem

że nie uspokoję swojejj natury i

dojdę tam wykonując

jeszcze kilka nieudanych salt

na koniec

jeden spokojny krok

do tej jebanej

wieczności

Wiesław Fałkowski, HH, 23-05-2020

Bezpieczeństwo dla wszystkich

falko

Bezpieczeństwo dla wszystkich

sprawiedliwość i wolność odroczona

prymitywny inteligent

dumny posiadacz karty kredytowej

pożyczki na lepsze życie

w walucie o której wcześniej nie słyszałem

mamiony lukrowanym dobrobytem

obietnicą świetlanej przyszłości

i życia wiecznego

warczę tylko nieśmiało z podkulonym ogonem

czekając na łaskę pańską

głodowy zasiłek

bezpieczeństwo dla wszystkich

zniewolony przyjmę każdą pracę

idę spokojnie w kierat

między społeczeństwem

a szwalnią szmacianych maseczek

nie ma żadnej różnicy

wszystko można zautomatyzować

jestem spójną maszyną

posłusznym narzędziem

w rękach polityków

wynajętych gangsterów

można mnie chwycić i obrócić

stosując algorytmy

drukując papierowe pieniądze

protest nic nie znaczy

ja jestem oswojone bydlę

choć z natury drapieżne

karmione od lat frazesami

straszone bite i poniżane

trzymane w poczuciu narastającej winy

idę w szeregu z patriotycznym okrzykiem

że bóg że honor że ojczyzna

bezpieczeństwo dla wszystkich

nie trzeba mnie zakuwać w dyby

idę pokornie w kierat

Wiesław Fałkowski, HH, 19 maja 2020

Angelologia

falko

Angelologia

powstają z potu wszystkich świętych

pracujących w kampanii

reklamowej boga jedynego

każdego poranka

wychodzą z rzeki nowe anioły

trzymają się za ręce

boją się zgarbionych drapieżców

przycupniętych na parkowych ławkach

sypiących dla niepoznaki popiół

na głowy nowonarodzonych pokoleń

całymi dniami

płochliwe anioły jak szare gołębie

o czarno-czerwonych nóżkach

zbierają okruchy chleba codziennego

pieczonego według przepisu z lidla

potem każdy anioł chwali boga

jeden jedyny raz

i odchodzi

dla duszy staje się ciałem

dla nieba ziemią

dla mężczyzny kobietą

gubi swoje skrzydła

wraca w nurt rzeki

w której woda płynie wartko jak czas

od samego początku

do samego końca

Wiesław Fałkowski, HH, 13 maja 2020

Labirynt

falko

Labirynt

ukryty nikczemnie

w labiryncie niedokończonych zdań

nie idę już za tobą

przez ułamek teraźniejszości 

widzę jeszcze jak

obojętnie wodzisz wzrokiem

po witrynach mijanych zdarzeń

idziesz z torebką na ramieniu

własnoręcznie zrobioną ostatniej nocy

z kawałków niedomówień

z twojego przystanku

autobus odjeżdża 

co piętnaście minut

na drugą stronę ulicy

trzymając w ręku skasowany bilet

siadasz przy oknie wtulona w szarość

rozpamiętując 

rozpostartą starannie biel prześcieradła

czerń nieprzespanej nocy

autobus rusza gwałtownie

zapomnisz 

zanim zniknie biały ślad farby 

na granatowym asfalcie

jedziesz zbyt szybko

by policzyć w pamięci 

wszystkie siedem kolorów tęczy

proszę zostań tam

nie wracaj do miasta

pełnego głodnych minotaurów

gotowych pożreć łapczywie

kawałek po kawałku

twoje ciało i umysł

twoją osieroconą miłość

Wiesław Fałkowski, HH, 05 maja 2020

Wszechobecny zapach

falko

Wszechobecny zapach

daj sie namówić
proszę
na wyprawę na koniec świata

ja już uczę się tych wszystkich
języków niezrozumiałych
i jeść ryż
za pomocą
patyczków drewnianych

Wiesław Fałkowski, HH, 18 kwietnia 2020