środa, 3 sierpnia 2016

Nie patrz w niebo

falko











Nie patrz w niebo

Cicho na drodze między polami
jakby makiem zasiał.
Pod lasem, przy drodze
kamień bieleje.
Na kamieniu przysiadł
człowiek zafrasowany.
Może to Chrystus Frasobliwy?
Kto to zgadnie?
Kto to zgadnie?
- Czym się martwisz
człowieku-nieczłowieku?
- Łatwo mnie oszukać, okłamać.
Śmierć przez grzechu
uchylone okno wślizgnęła się
na ziemię jak podstępna żmija.
Jeszcze nie wszystko przepadło.
Nie patrz w niebo.
Szukaj chwili wytchnienia,
patrz na ziemię, pod nogi,
tam szukaj samego siebie.
Ziemi nie okłamiesz,
samego siebie nie oszukasz.

Wiesław Fałkowski,  2016

1 komentarz:

Kiedy poeta nienawidzi siebie za radość z widoku martwych wrogów

  Kiedy poeta nienawidzi siebie za radość z widoku martwych wrogów ty wiesz jak ja siebie teraz nienawidzę za tę radość na widok zabijania  ...