Zapach brudnej myśli,
niemytej duszy,
odchodów wyobraźni,
nieujarzmionych żądz,
perwersyjnych obrzędów,
nieobyczajnych zapędów,
pornografii,
ortografii,
gramatyki,
psujących się zębów
i politycznego dziennikarstwa
zapada w pamięć głęboko.
Czy warto upadać te
sześćset dwadzieścia dwa razy
kiedy tak trudno
zachować biel
wykrochmalonego kołnierzyka,
czyste paznokcie,
neutralny zapach genitaliów,
niewinny uśmiech na twarzy?
falko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz