Nie kłamię, nie jestem filozofem - do Josifa Brodskiego

falko

Nie kłamię, nie jestem filozofem
do Josifa Brodskiego

Skłamałeś poeto.
Stałeś się filozofem.
Jesteś filozofem.
Będziesz filozofem.
Choć mówiłeś krócej wierszem,
niż inni w długich filozoficznych traktatach.
Powiedziałeś to samo.

Ile w twojej ludzkiej istocie,
w duszy, umyśle i ciele
znajdę cząstek Sokratesa,
Platona czy Arystotelesa?
Czy słowa mogą ciąć
ostrzej niż nóż rzeźnika
mięśnie, stawy i szpik
i duszę rozdzielić od ducha?
Czy starczy rozsądku,
by oswoić dzikość serca i emocje?
A może dusza jest formą cielesną,
której esencją jest pisanie wierszy,
tak jak esencją noża
rzuconego w wodę
jest tonąć ostrzem w dół?

Twoje Rosja dzisiaj inna.
To nie jest już metafizyczny świat Lwa Szestowa,
nie ma już przekornej Cwietajewej,
rosyjskiej dyszy srebrnego wieku - Achmatowej,
nie ma Dostojewskiego.
Na Kremlu - politycy jak wydmuszki.
W sercach - polityka i pieniądze.
Na scenach - polityka i seks.
W gazetach - polityka, gwałt i przemoc.
Rosyjska dusza umiera?

W wyznawanych ostatnio powszechnie
popularnych religiach,
za grosz nie ma mistycyzmu.
Międzyludzki, pozazmysłowy,
bezpośredni kontakt
został zastąpiony
propagandowym bełkotem.

Zaciągnąłeś za sobą zasłony -
za każdym swoim dniem,
każąc czekać, kiedy zniknie
z życia i z pamięci polityka,
ze wszystkimi jej atrybutami.
Powiesz nam coś jeszcze poeto?
Jaką odkryjesz tajemnicę o sobie,
o świecie, o duszy, o Rosji,
gdy pozostaną tylko “same trudne dni”?
I poezja?
I metafizyka?*

*) na opracowanie swego zautoryzowanego życiorysu poeta nałożył weto do 2071 roku

Wiesław falko Fałkowski, 2016

W tym utworze wykorzystałem fragmenty swoich wcześniejszych wierszy: “Ile duszy w moim ciele?” oraz “Imaginacja” opublikowanych na: http://falkografiowanie.blogspot.com/