Darkroom

falko

Darkroom

Jest chwilowa ociemniałość.

Zamykam oczy.

Majaczą pod powiekami kształty

widzianych w ostatnim spojrzeniu

przedmiotów, twarzy, postaci.

Świat jeszcze kolorowy,

już czają się demony.

Jest nagła ślepota.

Nie widzę lecz pamiętam.

Obraz w umyśle.

Wyobraźnia,

strzępy pamięci

o otaczającym świecie.

Czy wiele się zmieniło?

Czy istnieją jeszcze kolory?

Czy dziewczyna w czerwonej sukience

ciągle ma niebieskie oczy?

Jest też mgła nieprzenikniona.

Choć nie jestem ślepy,

w którą stronę nie spojrzę

niczego nie widzę.

A te cienie wokół

czego chcą ode mnie?

Boję się, wyjść nie mogę.

Zbyt jestem podniecony.

Wiesław falko Fałkowski. 2016