 | |
| falko |
Tragikomiczna atrofia myśli
Kto leżąc trupem przestaje się uśmiechać cały urok życia straci.
Komiczne zdaje się być całe życie kiedy śmierć nadchodzi.
Taki komiczny i tragiczny zarazem los wszystkich postaci,
gdy w pułapce tworzenia ambiwalentnej rzeczywistości
pełnej ludzkich poczynań, doznań i marniejącej nadziei
znajdą głęboki i trudny do zrozumienia tragizm
a nadal śmiać się będą.
Satysfakcja z samotności jest udawana i nieszczera, krótkotrwała.
Osamotnienie prowadzi nieuchronnie do zaniku myśli,
znacznie obniża jakość życia
jak atroficzne zapalenia po menopauzie.
Ocena zdarzeń w kontekście szczęść i nieszczęść
jest zawsze niepełna - nie ma przypadku.
Nadzieja na odrodzenie umysłu i sił witalnych płocha.
Mimo zamiłowania do Schopenhauera i Chopina
zniknie tak nagle, jak się narodziła.
Pozostanie tylko jedno pytanie - tragedia to, czy komedia?
Wiesław falko Fałkowski, 2016
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz