To była miłość?

falko

To była miłość?

Wolny przekład wiersza

*** Сергей Есенин ,,Ты меня не любишь…

przetłumaczył z rosyjskiego - Wiesław falko Fałkowski

A ty mnie nie kochałaś wcale,

ale nie ma czego żałować. 

Nie byłem może zbyt dobry?

Nie patrzyłaś w oczy,

a w ramionach mdlałaś,

udawałaś namiętność.

Daj spokój - ręce mi opadają.

Młodością wabiłaś, kusiłaś uśmiechem,

mimo  to, nie omotałaś mnie.

Powiedz - ilu? Ilu cię pieściło? 

Pamiętasz ile dotykało cię rąk? Ile ust?

Tak, wiem - oni byli jak cienie, 

odeszli nie rozpalając w tobie ognia.

Chętnie pchałaś się im na kolana.

A potem? A potem i mnie.

Przez chwilę byłaś ze mną.

Mrużąc oczy, wspominałaś kochanków,

myślami byłaś z nimi.

Wiesz, ja ciebie też nie kochałem,

nie byłaś moją wielką miłością -

zaledwie przystankiem w dalekiej podróży.

Trudno to nawet nazwać przeznaczeniem -

to był lekkomyślny, płomienny związek.

Przypadkowe spotkanie -

lekkie, łatwe rozstanie.

Teraz idź już sobie swoją drogą,

wypełniać wspomnieniami puste dni.

Ale, wiesz co, daj już spokój tym naiwnym,

niewinnym kochankom -

nie ciągnij ich za sobą złą drogą.

Być może jeszcze kiedyś się spotkamy,

gdy będę spacerował,

a ty z innym gościem ulicą będziesz szła,

opowiadając mu o wielkiej miłości.

Odwrócisz się do niego plecami,

skiniesz mi lekko głową,

powiesz ciche - Dobry wieczór -

jakby nigdy nic;

no cóż, odpowiem - Dobry wieczór, Pani.

Wiesz, nie zmąci to spokoju mojej duszy

i nie przejdzie po mym ciele dreszcz;

nie wchodzi się dwa razy do tej samej wody:

jeśli ktoś kochał - już kochać nie może,

a kto się spalił - nie rozpalisz go znów.

……………………………

Ты меня не любишь, не жалеешь,

Разве я немного не красив?

Не смотря в лицо, от страсти млеешь,

Мне на плечи руки опустив.

Молодая, с чувственным оскалом,

Я с тобой не нежен и не груб.

Расскажи мне, скольких ты ласкала?

Сколько рук ты помнишь? Сколько губ?

Знаю я — они прошли, как тени,

Не коснувшись твоего огня,

Многим ты садилась на колени,

А теперь сидишь вот у меня.

Пуст твои полузакрыты очи

И ты думаешь о ком-нибудь другом,

Я ведь сам люблю тебя не очень,

Утопая в дальнем дорогом.

Этот пыл не называй судьбою,

Легкодумна вспыльчивая связь,—

Как случайно встретился с тобою,

Улыбнусь, спокойно разойдясь.

Да и ты пойдешь своей дорогой

Распылять безрадостные дни,

Только нецелованных не трогай,

Только негоревших не мани.

И когда с другим по переулку

Ты пойдешь, болтая про любовь,

Может быть, я выйду на прогулку,

И с тобою встретимся мы вновь.

Отвернув к другому ближе плечи

И немного наклонившись вниз,

Ты мне скажешь тихо: «Добрый вечер…»

Я отвечу: «Добрый вечер, miss».

И ничто души не потревожит,

И ничто ее не бросит в дрожь,—

Кто любил, уж тот любить не может,

Кто сгорел, того не подожжешь.